Brand

Uitnodiging – Expo ‘Brand’

Op 12 december open ik mijn nieuwe tentoonstelling Brand bij Galerie Uit de Kunst in Beekdaelen .

‘Brand’ is een serie schilderijen over kind zijn in een wereld die wankelt. Over kwetsbaarheid, vrijheid, en de veerkracht waarmee kinderen zich staande houden toen, nu, en in mijn eigen herinnering.

Gelaagd in kleur en emotie, met verhalen die schuren, maar ook zacht vonken van hoop laten zien.

Kom kijken, voelen en misschien iets herkennen van je eigen jeugd.

Je bent van harte welkom bij de opening.

Galerie Uit de Kunst, Beekdaelen

🗓️ vrijdag 12 december- 15 februari

Pigmentscapes

pigmentscape no 8, oil en pigmenten on linnen. contemporary art

In mijn serie pigmentscapes onderzoek ik kleur als een autonome kracht. Elk schilderij is een landschap van pigment, waarin kleur niet slechts een middel is, maar het onderwerp zelf. In plaats van herkenbare vormen of figuren, laat ik kleur spreken — rauw, gelaagd en direct.

Mijn schilderijen zijn geen weergaven van de zichtbare wereld, maar innerlijke landschappen — pigmentaire velden waarin kleur de ruimte vormt, emoties oproept en de toeschouwer uitnodigt tot verstilling en verwondering.

Daar waar de wind niet bij kan

Daar waar de wind niet bij kan.

olie op paneel, 40 x 30 cm

Het was een middag waarop de lucht zwaar hing, alsof de wereld een adem inhield die nooit meer uit zou komen. Hij zat daar, rug naar het raam, hoofd gebogen, en liet de stilte als een mantel over zijn schouders vallen. Niemand wist wat zich afspeelde in de diepste diepten van zijn gedachten, waar herinneringen lagen opgeslagen als oude brieven in een vochtige kist.

De moedervlek op zijn nek, net boven de boog van zijn schouderblad, was een vergeten landkaart. Alleen zij had ooit haar vinger erop gelegd, net zacht genoeg om de grens tussen aanraking en betekenis te vervagen. “Hier,” had ze gezegd, “daar waar de wind niet bij kan.” En hij had gelachen, niet wetend wat ze bedoelde. Nu wist hij het, in dat stilzwijgen waarin haar afwezigheid alles bedekte.

De kamer vulde zich met de geur van olie en hout, sporen van iets dat lang geleden was begonnen en nooit werd afgemaakt. Hij streelde zijn eigen hals, maar de warmte was niet dezelfde. Buiten begon de regen zachtjes op het dak te tikken, als vingers die op de rand van zijn herinnering klopten. Maar zelfs de regen kon daar niet komen—daar waar de wind niet bij kon.

Welkom

De mens is voor mij een onuitputtelijke bron van inspiratie. De complexe relatie tussen identiteit en samenleving intrigeert mij en zet mij aan tot het onderzoeken van mijn eigen identiteit in relatie tot die van anderen.

Mijn nieuwsgierigheid opent de deur naar nieuwe perspectieven en stimuleert mij om bestaande normen en stereotypes te bevragen. Het laat mij de schoonheid zien in diversiteit en in de unieke verhalen die ieder van ons met zich meebrengt. In mijn werk probeer ik deze kracht van verwondering vast te leggen, om anderen aan te moedigen om hetzelfde te doen.

Door het delen van deze ervaringen hoop ik een ruimte te creëren waarin mensen zich empowered voelen, niet alleen binnen de kunstwereld, maar in alle facetten van het leven.

Van knutselhok tot kunstkalender: mijn culturele opvoeding

Mijn culturele opvoeding vond niet plaats in musea of concertzalen, maar in de werk- en naaikamers van mijn ouders. Terwijl andere kinderen misschien met hun ouders naar het Rijksmuseum gingen, zat ik met lijm aan mijn vingers in het “werkhok” van mijn vader, waar ik leerde hoe je van schroeven, hout en een flinke dosis verbeelding iets nieuws kon maken. Het “naaihok” van mijn moeder was een tweede schatkamer: stapels stof, spoeltjes garen en patronen waar ik me doorheen rommelde, op zoek naar iets waarmee ik kon creëren.

Mijn eerste schilderlessen kreeg ik niet op een academie, maar door stiekem mee te kijken naar de Teleac-cursus “Schilderen voor beginners”, die mijn moeder volgde. Terwijl zij zich aan de opdrachten waagde, probeerde ik ongemerkt haar tips en technieken te pikken. Mijn jaarlijkse moment van artistieke expressie vond plaats tijdens het optreden van het jeugdkoor en een toneelvoorstelling over Bassie en Adriaan—een cultureel hoogtepunt in een verder musealoos bestaan.

Musea waren er niet bij. Op een enkele uitzondering na: een bezoek aan Slot Loevestein, waarschijnlijk meer om de stoere verhalen dan om de kunst. Maar wat wél elk jaar terugkeerde, was de Philips kunstkalender die mijn vader van zijn werk meebracht. Die kalender was mijn Louvre. Ik scheurde er de Van Goghs uit en probeerde ze na te schilderen—een vroege poging tot meestervervalsing, zonder enig idee van hun werkelijke waarde.

Die losse, speelse benadering van kunst en creativiteit heeft me gevormd. Het leerde me dat kunst niet iets is dat je alleen in een museum ziet, maar iets dat je maakt, voelt en leeft—met je handen in de lijm, je ogen op een kunstkalender en je verbeelding in een werkhok.

Heylke Brycken

Na het voltooien van de expositie ‘Heksenjacht in Peelland’ was dit project voor mij nog niet voltooid. Ik wilde het jonge meisje Heylke Brycken een gezicht geven. In 2024 voltooide ik dit werk.
Mixed media

Neverending Hettyness

Like the tail-eater from ancient Greek mythology, I move through the house with Hetty in an endless cycle of dusting and vacuuming. This ritual is a part of me, and she (Hetty) has become a permanent fixture in our household. Within this dutiful act lies the driving force behind this project: when am I allowed to make art? Do I need to finish my work, laundry, and housekeeping before I can create? And who decides that? Why am I bothered by this while my housemates are not? Is it ingrained from childhood, and if so, how do I break free from it?

Neverending Hettyness

Like the tail-eater from ancient Greek mythology, I move through the house with Hetty in an endless cycle of dusting and vacuuming. This ritual is a part of me, and she (Hetty) has become a permanent fixture in our household. Within this dutiful act lies the driving force behind this project: when am I allowed to make art? Do I need to finish my work, laundry, and housekeeping before I can create? And who decides that? Why am I bothered by this while my housemates are not? Is it ingrained from childhood, and if so, how do I break free from it?

Ik ben bij Philips (N/A)

My father worked at Philips for 40 years. The thought of binding myself to a single employer for such a long time suffocates me. Was everything better in the past? Or do we secretly resemble each other more than we realize?

Installation / animation / sculpture / video

Springtide on dry ground (2019) (SOLD)

We see a group of children depicted in this painting. Everyone is dressed up, except for the central figure with the bicycle. The rabbit is my husband, but that doesn’t matter. Deviate from the norm, with your head above ground level. Not always within the lines, but proud to be myself.

Oil painting on Canvas
One of a kind artwork
Size: 142 x 142 x 5cm (framed) / 140 x 140cm (actual image size)

Les chambres Bleus (N/A)

My heart beats faster when I come across a nice find, in nature or in thrift stores. Sometimes putting together a work goes so wonderfully well that it seems as if you are being helped. Something that belongs together and that only had to be found by the right person. Brought to life. That’s right. The color blue in this work is ultramarine. My big favorite. It can’t be deep blue enough for me. Still that reference to the sea?

Materials used:

wood

Les chambres Bleus (2019)

La place dor

In dit rijk geïllustreerde boek schildert Angeline Maas een beeld van de geschiedenis van het fabrieksdorp Budel Dorplein. De zinkfabriek is de bindende factor voor alle inwoners. Aan de hand van een kleine 30 olieverf portretten en evenveel interviews wordt u meegenomen door de geschiedenis van dit kleurrijke dorp.

Cultuurbeleid gemeente Oude IJsselstreek

Cultuurbeleid Oude IJsselstreek: Samenwerking met Culturele Instellingen

In de gemeente Oude IJsselstreek werkte ik samen met cultuurinstellingen en verenigingen aan een nieuw cultuurbeleid. Dit beleid is niet alleen een blauwdruk voor de toekomst van cultuur in deze prachtige regio, maar ook een reflectie van de waarden en behoeften van de gemeenschap.

Beleidskaders en Trends

Het cultuurbeleid begint met duidelijke beleidskaders die aansluiten op actuele trends en ontwikkelingen. Hierbij is het essentieel om de huidige culturele infrastructuur in kaart te brengen. Hiervoor voerde ik gesprekken met diverse culturele spelers, van musea tot muziekverenigingen, om een breed spectrum van inzichten en ideeën te verzamelen.

Belangrijke Beleidsdoelen

Een van de belangrijkste speerpunten van het nieuwe beleid is het stimuleren van cultuureducatie, met een speciale focus op het primair onderwijs. De piramide van talentontwikkeling staat centraal, waarbij we ervoor zorgen dat elk kind de kans krijgt om zijn of haar creativiteit te ontdekken en te ontwikkelen. Dit sluit aan bij de bredere doelstellingen van de gemeente om cultuur als een middel voor sociale cohesie te gebruiken.

Pijlers van Cultuur

Het cultuurbeleid bestaat uit verschillende pijlers, waaronder cultuureducatie, toerisme en recreatie, en het versterken van het cultuurplatform. De rol van de cultuurmakelaar is cruciaal; deze functionaris fungeert als verbindende schakel tussen de gemeente en culturele instellingen. Door deze samenwerking wordt niet alleen de presentatie van kunst, cultuur en erfgoed bevorderd, maar wordt ook de duurzaamheid van culturele initiatieven gewaarborgd.

Vooruitblik

Met dit vernieuwde cultuurbeleid zet Oude IJsselstreek een belangrijke stap richting een toekomst waarin cultuur een centrale plaats inneemt in het leven van de inwoners. Door de krachten te bundelen met lokale instellingen, hopen we een dynamisch en toegankelijk cultureel klimaat te creëren waarin iedereen kan participeren en genieten van wat onze regio te bieden heeft.

Samen met culturele partners wordt er gewerkt aan een levendige en inspirerende culturele omgeving voor iedereen.

Meer informatie over het ontwikkelen van beleid?

    Powered by Beeldentemmers & chocolate